Το σύνδρομο αυτό παρατηρείται συχνότερα σε μεγαλόσωμες φυλές σκύλων στις οποίες ο σκύλος γλείφει παρατεταμένα κ πολύ έντονα ένα ή περισσότερα σημεία στο σώμα του κ προκαλεί μόνος του δερματικές αλλοιώσεις. Τα πιο συχνά σημεία εντόπισης των αλλοιώσεων αποτελούν τα άκρα (καρπός, μετακάρπιο, κνήμη, γόνατο κλπ) αλλά αλλοιώσεις μπορεί να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος του ζώου.
Τα αίτια αυτής της συμπεριφοράς μπορεί να είναι είτε οργανικά είτε ψυχογενή.
Στα οργανικά αίτια (αρθροπάθειες, οστεοπάθειες, τραυματισμοί, ξένα σώματα, αλλεργικές δερματίτιδες κλπ) ο σκύλος νοιώθει πόνο ή κνησμό (φαγούρα) κ προσπαθεί με το γλείψιμο να ανακουφιστεί. Αντιμετωπίζοντας λοιπόν το πρωτογενές αίτιο λύνουμε συνήθως κ το δερματολογικό πρόβλημα.
Στα ψυχογενή αίτια περιλαμβάνονται όλοι εκείνοι οι παράγοντες που προκαλούν stress στον σκύλο (ανία-βαρεμάρα, περιορισμός σε μικρό χώρο, μείωση της κινητικής δραστηριότητας, ανταγωνισμός με άλλο σκύλο, μετακόμιση, γέννηση ενός παιδιού στην οικογένεια, θάνατος αγαπημένου προσώπου του ζώου…) με αποτέλεσμα ο σκύλος να εμφανίζει αυτή την διαταραχή συμπεριφοράς.
Όσο το ζώο γλείφεται τόσο αυξάνεται ο κνησμός στο σημείο λείξης με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος. Στην ψυχογενή λείξη είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστεί κ να εξαλειφθεί ο παράγοντας που προκάλεσε την έναρξη αυτής της συμπεριφοράς. Το σίγουρο είναι ότι πολλά τέτοια προβλήματα θα μπορούσαν να προληφθούν με ένα ισορροπημένο πρόγραμμα στη ζωή ενός σκύλου. Επαρκής χώρος διαβίωσης, σωστή εκτόνωση, ένα μη πιεστικό πρόγραμμα εκπαίδευσης ώστε να μην αισθάνεται ανία αλλά αντιθέτως να νοιώθει χρήσιμος θα μπορούσαν να αποτρέψουν την εμφάνιση τέτοιων περιστατικών.
Της κτηνιάτρου, Χρύσας Φάκα!