Τον τελευταίο καιρό, γίνονται όλο και περισσότερες συζητήσεις γύρω από τις διάφορες εκπαιδευτικές τεχνικές και εργαλεία, όπως επίσης και για την χρήση ή μη φαγητού στην εκπαίδευση.
Οι απόψεις ποικίλουν. Υπάρχει μια μερίδα ιδιοκτητών και εκπαιδευτών οι οποίοι υποστηρίζουν φανατικά την χρησιμοποίηση φαγητού στην εκπαίδευση, πιστεύοντας ότι όλη η εκπαίδευση συνίσταται στις συνεχόμενες θετικές ενισχύσεις της όποιας επιθυμητής συμπεριφοράς, και με την χρήση λιχουδιών.
Από την άλλη μεριά, υπάρχει η μερίδα εκείνων, που αρνούνται πεισματικά την οποιαδήποτε χρήση φαγητού, πιστεύοντας ότι χρησιμοποιώντας λιχουδιές κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης, ο σκύλος μαθαίνει να εκτελεί μόνο κάτω από την παρουσία αυτών, και ότι θα αγνοεί πλήρως τον χειριστή του κατά την απουσία τους.
Η αλήθεια είναι ότι καμία ενίσχυση, θετική η αρνητική δεν μας δίνει από μόνη της έναν εκπαιδευμένο σκύλο. Η επιτυχημένη η μη εκπαίδευση εξαρτάται από την σωστή η λαθεμένη χρήση του όποιου εργαλείου, και στην προκειμένη περίπτωση του φαγητού.
Κάθε εκπαιδευτικό πρόγραμμα θα πρέπει να αποτελείται από τρία βασικά στάδια. Το στάδιο της μάθησης, το στάδιο της διόρθωσης, και το στάδιο της γενίκευσης των προηγούμενων δύο.
Στο στάδιο της μάθησης, κατά το οποίο αρχίζουμε να μορφοποιούμε τις διάφορες συμπεριφορές, οι διάφορες λιχουδιές θα μπορούσαν να παίξουν έναν πολύ σημαντικό ρόλο, προσφέροντας ένα ευχάριστο ξεκίνημα σε χειριστή και σκύλο. Ο σκύλος μαθαίνει να κερδίζει την επιβράβευση εκτελώντας απλές συμπεριφορές, όπως κάθισε ή ξάπλωσε, και ταυτόχρονα αρχίζει για τον σκοπό αυτό να συνεργάζεται και να εμπιστεύεται τον χειριστή, και τα όρια που θέτει για την συνέχεια.
Περνώντας στο στάδιο της διόρθωσης, ο σκύλος θα πρέπει να μάθει ότι οι διάφορες συμπεριφορές που του ζητούνται να εκτελέσει, δεν είναι προαιρετικές, και ότι οι καθημερινοί πιθανοί κίνδυνοι δεν επιτρέπουν την επιλεκτική τους εκτέλεση. Ένα κάθισε- μείνε ή ένα έλα μπορούν να αποδειχτούν σωτήρια για την σωματική ακεραιότητα και την ασφάλεια του σκύλου. Κάπου εδώ αρχίζουν και παίζουν έναν εξίσου σημαντικό ρόλο τα διάφορα κολάρα εκπαίδευσης, ενισχύοντας όσα οι διάφορες λιχουδιές κάτω από μεγάλες εξωτερικές ενοχλήσεις, αδυνατούν να ελέγξουν.
Τα παραπάνω μας οδηγούν στο συμπέρασμα, του ότι κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες, οι διάφορες λιχουδιές μπορούν να αποτελέσουν ένα πολύ καλό εργαλείο μάθησης, χωρίς όμως να αποτελούν και το τέλος της εκπαίδευσης. Άρα λοιπόν, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση, και είναι στο χέρι του κάθε χειριστή το πόσο καλά μπορεί να συνυπολογίζει όλους εκείνους τους παράγοντες που θα φέρουν τον σκύλο στα επιθυμητά επίπεδα υπακοής. Το σίγουρο είναι ότι κανένα εργαλείο από μόνο του δεν μπορεί να κακομάθει ή να εκπαιδεύσει σωστά έναν σκύλο.
Καλές εκπαιδεύσεις!